عطر تقوي، لازمه ي اداره شهر و کشور

بالأخره آدم بايد بويي، خاصيّتي داشته باشد

يك سواد متوسط براي يك شهر كافي است اما با يك تقواي صد درصد.

مردم وقتي طهارت تقوا، بوي تقوا، عطر تقوا را از يك امام جمعه، امام جماعت، از يك واعظ، از يك مدرّس استشمام كنند شيفته او هستند.

هر كس بخواهد شهري را اداره كند لازم نيست حالا علامه طباطبايي بشود؛ بر فرض حالا اگر كسي علامه طباطبايي شد اين فقط بايد در حوزه بنشيند و كتاب بنويسد، اين ديگر به درد مردم نمي‌خورد.

يك سواد متوسط و يك تقواي صد درصد، شهري را، كشوري را اداره مي‌كند.

مگر ممكن است به مردم بگويند آقا شما از اين گُل استفاده كنيد، از عطر استفاده كنيد؟!؛ خود عطر، جاذبه‌اي دارد كه تمام شامّه‌ها را جذب مي‌كند.

 بالأخره اگر ما در حدّ گياهان هم بخواهيم زندگي كنيم يا بايد عود باشيد يا عبير؛ و اگر در حدّ حيوانات است يا بايد مُشك باشيم يا عنبر.

بالأخره آدم بايد بويي، خاصيّتي داشته باشد؛ بعضي از چوب‌ها هستند كه فقط به درد هيزم شدن مي‌خورند، اما مي‌بينيد بعضي از چوب‌ها هستند كه مي‌شود عود.

اين عود، چوبي بيش نيست اما فضايي را معطّر مي‌كند؛ عَبير هم فضايي را معطّر مي‌كند؛ آن نافه آهو هم بالأخره گوشه‌اي از بدن آهوست، آن عنبر هم گوشه‌اي از بدن ماهي‌ است.

بالأخره انسان اگر در حدّ حيات حيواني هم زندگي بكند بايد فضا را معطّر كند؛ اگر در حدّ گياهي هم زندگي بكند بايد فضا را معطّر كند.

تقوا واقعاً معطّر است، عدل واقعاً معطّر است، ادب واقعاً معطّر است.

اين با عقل عملي حل مي‌شود؛ اين‌كه شده آقاي بهجت، آن‌كه شده آقاي خوانساري، آن‌كه شده آقاي قاضي.

مردم شيفته آن طهارت و طيب‌اند كه «إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ» ... وقتي مي‌بينند اين راه معطّر است ... اگر فهميدند فقير الي الله‌اند به طرف الله مي‌روند.

خُب كدام راه مي‌روند؟ كدام جادّه مي‌روند؟ ... آ‌ن جادّه‌اي كه كَلِم طيّب مي‌رود؛ آن تقوا، آن عدل، كَلِم طيّبي است كه به سرعت، انسان را به لقاي الهي مي‌رساند و راحت مي‌كند كه «رزقنا الله و إيّاكم ان‌شاءالله».

فراز پاياني درس تفسير قرآن آيت الله جوادي آملي/سوره فاطر، آيات 12 الي 17

متن کامل جلسه

صوت کامل جلسه