نميدانيم به چه چيزي محتاجيم

حلّ تمام نيازهاي شما فقط به دست خداست

اگر ما به اين آيه (يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ) خوب توجه مي‌كرديم ... و اگر ما اين را مي‌فهميديم و توجه به آن داشتيم به جاي اشك، خون جاري مي‌كرديم ...

چرا؟ براي اينكه اين آيه آمده به ما حيات داده ... براي اينكه ما فقرمان را همه مي‌دانيم، چه كسي است كه نداند فقير است؟ ما صدر و ساقه زندگي ما نياز است؛ ما به هوا نياز داريم، به آب نياز داريم، به غذا نياز داريم، به خاك نياز داريم، به خواب نياز داريم، به دارو نياز داريم؛ همه نياز هست ديگر، فقير بودنِ انسان يك چيز مجهولي نيست كه تا آيه نازل شود كه اي انسان! شما فقير هستي.

بله معلوم است ما فقيريم و محتاجيم اما تمام مشكل اين است كه نمي‌دانيم به چه چيزي محتاجيم.

اين آيه مي‌گويد حلّ تمام نيازهاي شما فقط به دست خداست؛ اين معني توحيد است (أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَي اللَّهِ)

وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ كه اين ضمير فصل (هُوَ) با معرفه بودن خبر، مفيد حصر است.

فرمود تمام مشكل اين است كه ما آن قيد را نمي‌دانيم كجاست، انسان فقير به طرف كيست؟ محتاج به طرف كيست؟ خيال مي‌كند خودش احتياج خودش را برطرف مي‌كند يا خيال مي‌كند روابط يا ضوابط حل مي‌كند.

همه اينها ابزارند كه تحت تدبير يك مدير كلّ‌اند كه رَبّ‌ُ الْعَالَمِين است.

ما اگر اين جمله آيه را خوب مي‌فهميديم كه ما به چه كسي محتاجيم، آن وقت در برابر غير او سر فرود نمي‌آورديم؛ نه به خود اتّكا داشتيم نه مي‌گفتيم «به خودمان معتمديم»، نه مي‌گفتيم «به مردم معتمديم»؛ خودمان و مردم، ابزار الهي‌ هستيم، مي‌گفتيم «به الله معتقديم؛ خود ما را الله اداره مي‌كند، مردم را الله اداره مي‌كند، رابطه ما و مردم را الله اداره مي‌كند»، موحّداً زندگي مي‌كرديم ...

گزيده درس تفسير قرآن آيت الله جوادي آملي/سوره فاطر، آيات 12 الي 17

متن کامل جلسه

صوت کامل جلسه