کربلاي آمريکايي و عَلَم برداري بي خاصيت!

هرکس مي فهمد -خواه نوسال و سالمند، خواه زن و مرد- بايد براي هدايت جامعه از يک سو و حمايت از جامعه از سوي ديگر گام بردارد ...

آن روزي که حسين بن علي در حد علم برداري خلاصه مي شد بيگانگان تاختند و گرفتند و ما باختيم؛ وقتي امام راحل قيام کرد، رهبران الهي از امام حرف شنيدند، روحانيت معظم از امام الگو گرفت، دانشگاه و حوزه کنار هم، دبيرستان و مقاطع ديگر در کنار هم، ارتش و بسيج و سپاه مردمي کنار هم، جنگ هشت ساله ظفرمندانه در تاريخ ثبت شد.

اين جنگ را جز کربلا هيچ عاملي به ثمر نرساند؛ مردم فقط به عشق شهادت جنگيدند، مردم فقط به نام حسين بن علي از اين سرزمين دفاع کردند...

همانطوري که اسلام دو قسم بود، اسلام آمريکايي داشتيم و اسلام ناب، کربلاي آمريکايي داشتيم و کربلاي ناب!

کربلاي آمريکايي با عَلَم برداري و آهن سرد و سنگين و بي خاصيت حمل کردن و مانند آن بود.

کربلاي ناب همان 1357 هجري شمسي بود که کار انقلاب را يک سره کرد...

حسين بن علي شخصا سخنراني کرد، ديگر نماينده نفرستاد، فرمود ايها الناس! من از پيغمبر شنيدم:"ظلم پذير مانند ظالم به جهنم مي رود"

آنکه مي گويد "به من چيه" اهل جهنم است؛ آنکه مي گويد "به تو چيه" اهل جهنم است!...

چنين مکتب افسرده بي خاصيتي را هم غرب مي پذيرد هم شرق مي پذيرد!... آن حسينيه آمريکايي را همه مي پذيرند... اما وقتي شما بخواهيد اين راز و رمز کربلا را تشريح کنيد مي گويند تو فقط روضه ات را بخوان!

کربلا مخصوص حسين بن علي نيست، او امام است و ديگران امت کربلا؛ ما امت کربلاييم...

در نهج البلاغه فرمود آن ملتي که حق ضعيف در آن ملت گرفته نمي شود، هرگز به قداست نمي رسد.

آن مظلومي که با لکنت حرف مي زند، حق ندارد که حرف خود را صريح بگويد، يا قدرت ندارد که صريح انتقاد کند، چنان ملتي از قداست سهمي ندارد.

ما مردار شدن را دوست نداريم؛ مرگ براي ما شرف است، شيرين کامي ما در شهادت است.

سخنراني آيت الله جوادي آملي با موضوع «پيام هاي نهضت عاشورا»/ راديو معارف/ برنامه بر کرانه فرات، 1395/7/18